(၁)
““အိပ္မက္ေလးထဲ …လာမွာလားကြယ္၊ လာႏိုင္ပါတယ္၊ ျပန္လည္ထြက္မသြားနဲ႔ …ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး”” ထူးအိမ္သင္၏သီခ်င္းဆံုးတဲ့အထိ နားေထာင္ၿပီး ““ဧကရီထြဋ္”” လွပစြာ ၿပံဳးၿပီး လိုက္ကာကိုခ်ကာ အိပ္ယာထဲ ၀င္လိုက္ေတာ့တယ္။ ၿခံျပင္မွလည္း သီခ်င္းသံတိတ္ သြားတယ္။ စကားသံပဲ ၾကားရတယ္။
““ေဟ့ေကာင္ ၀င္သြားၿပီ မရွိေတာ့ဘူး””
““ေအးကြာ …ကဲ ထေတာ့ ျပန္ခ်ိန္တန္ၿပီ၊ ဆယ့္တစ္နာရီေတာင္ ေက်ာ္ၿပီ””
““ဟုတ္တယ္ …ဆာယာ ဒီေလာက္ရင္ဖြင့္တာေတာ္ေလာက္ၿပီေပါ့””
ဧကရီထြဋ္ကို စြဲလန္းခ်စ္ေနတဲ့ ဆာယာရိပ္သည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔အတူ ရင္ဖြင့္ သီခ်င္းလာဆိုၿပီး မျပန္ခ်င္ပဲ ျပန္သြားရတယ္။ အလိုက္သိတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အာကာနဲ႔ ဖိုးႏိုင္က သူ႔ကို နားလည္ေပးစြာနဲ႔ လိုက္လာေပးခဲ့တယ္။ ဆာယာရိပ္က ဧကရီထြဋ္ကို ဇြဲရွိရွိေစာင့္ ေနခဲ့တယ္။ ၁၀ တန္း ေက်ာင္းသူဘ၀ကတည္းကေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဧကရီက ဆာယာကို နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မ၀င္စားပါ။ ေခတ္ဆန္လြန္းေတာ့ ဧကရီက မႏွစ္ၿမိဳ႕။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ဆာယာရဲ႕ ခ်ိဳျမတဲ့အသံကို ႀကိဳက္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းကို အလြန္ ႏွစ္သက္တဲ့အတြက္ ဧကရီက ဆာယာဆိုတဲ့ ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းဟာ ခ်ိဳျမတဲ့ ဆာယာရဲ႕ အသံနဲ႔ လိုက္ဖက္တယ္လုိ႔ ခံစားရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအေၾကာင္းကို ဆာယာသိ၍မျဖစ္။ ေရာင့္တက္မည္ စိုးရတယ္။ ေခတ္ဆန္တာကလြဲ၍ ဆာယာကို ျငင္းစရာမရွိလို႔ ဧကရီ ထင္မိ တယ္။
(၂)
ဧကရီထြဋ္သည္ ဆယ္တန္းေအာင္ေအာင္ခ်င္း ေက်ာင္းဆရာမ ၀င္လုပ္လိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာေလးက ““မ်က္ႏွာျမင္ ခ်စ္ခင္ပါေစ”” ဆိုတဲ့အတိုင္း အၿမဲၿပံဳးတတ္သူ၊ လူတိုင္းကိုလည္း ခင္မင္တတ္ၿပီး၊ မ်က္ခံုးလွလွေလးေအာက္မွာ ၀ိုင္းစက္တဲ့မ်က္လံုးက ေနရာယူလ်က္။ သူမက ေတြ႕တဲ့သူတိုင္းကို ၿပံဳးျပတတ္တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကိုျမင္ရင္ မခင္ခ်င္တဲ့လူ မရွိသေလာက္ပါဘဲ။ သူ၀ါသနာပါတဲ့ ေက်ာင္းဆရာမအလုပ္ကို မိဘကလည္း မတားခဲ့ပါ။ သူမသည္ ေအးေဆး တည္ၿငိမ္ၿပီး ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕သေလာက္ သူမထက္ (၄) ႏွစ္ငယ္တဲ့ ညီမေလး ““မူယာထြဋ္”” က သြက္လက္ဖ်တ္လတ္သည္။ ျပန္မေျပာ နားမေထာင္။ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူ။ အေဖ မူယာ့ကို ပိုခ်စ္သလို ျမင္ရတယ္။ ဧကရီက အေမ့ခ်စ္သမီး၊ သို႔ေပမယ့္ အေမက ႏွစ္ဦးစလံုးကို ခ်စ္တာပါပဲ။ မူယာက်ေတာ့ သြက္လြန္းလို႔ မ်က္စိထဲမွာ ကန္႔လန္႔ႀကီးလို႔ ျမင္တယ္။ ဧကရီက ဗမာဆန္ဆန္ အ၀တ္အစားႏွစ္သက္သေလာက္ မူယာက ေခတ္ဆန္ဆန္ေတြပဲ ၀တ္တာ မ်ားတယ္။
တစ္ေန႔မူယာထြဋ္ ေက်ာင္းကအျပန္ အေမနဲ႕ အစ္မရွိရာ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ တ၀ုန္း၀ုန္း ေျပးလာကာ ““မမ … မမေရ ဗိုက္ဆာတယ္ဗ်ဳိ႕”” ဆုိၿပီး အေမ့ဘက္ကိုေျပးၿပီး အေမ့ခါးကို ေျပးဖက္ကာ မိခင္ေဒၚေသာ္တာက လန္႕ကာ ““အမယ္ေလး သမီးငယ္ရယ္ ေမ်ာက္မ်ား ၀င္စားၿပီး ေမြးလာသလားလို႔ ညင္သာမႈကို မရွိဘူး”” ““ေမေမကလည္း မီးငယ္ဗုိက္ဆာေနလို႔ပါ”” ဆုိးႏြဲ႕တဲ့ အမူအရာနဲ႕ ခၽြဲေနေသးတယ္။ ““ညီမေလးေရ ဟင္းမက်က္ေသးဘူး ခသ္္နန နဲ႕ မုန္႕အရင္စားထားေနာ္ ဟင္းက်က္မွထပ္စားေနာ္”” ““ဥဳ ေဖ်ာ္ေပး မမ”” ညီမေလးကို ခ်စ္တဲ့ အတြက္ ဧကရိထြဋ္က အစစအရာရာလုပ္ေပးတယ္။ မူယာ ခသ္္နန ေသာက္ၿပီး ““မမေရေရာ့ ၿပီးၿပီ၊ မီးငယ္ထားခဲ့ၿပီေနာ္”” အေမက မူယာကိုၾကည့္ၿပီး ေဟ့ေဟ့ … ေနပါအံုး ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ေဆးပါ သမီးငယ္ နင့္အစ္မက ဒီမွာ ဟင္းခ်က္ေနရတာသြား … ေဆး”” ““ေမေမကလည္း မဟုတ္တာ မမက ေဆးေပးမွာတဲ့ …ဟုတ္တယ္ေနာ္ မမ … တားတာ”” သူ႔အစ္မအား လက္ျပၿပီး အိမ္ေရွ႕ေျပးထြက္သားေတာ့တယ္ သီခ်င္းက တေၾကာ္ေၾကာ္ ဆုိလုိက္ေသးတယ္။ ဧကရီက သူ႔အေမအား
““ေမေမရယ္ အခု သူ ၁၀ တန္းေျဖထားေတာ့ သူ႔ကို နားလည္ေပးလုိက္ပါ။ စာေမးပဲြ ေျဖၿပီးရင္ သူ႕ကို သမီးျပဳျပင္ပါ့မယ္””
သြက္လက္လြန္းတဲ့ မူယာဆံပင္တိုတုိ ကေလးဆန္ဆန္နဲ႕ ဟိုေျပးဒီလႊား ဒါကို မိခင္ က ၾကည့္မရ။ စာက်က္ရင္လည္း အစ္မက သူ႕ကို ြကငိန လုပ္ေပးတယ္ ေနပံုထိုင္ပံုကိုလည္း တျဖည္းျဖည္း မသိမသာ နားခ်ဳိေသြးေပးရေသးတယ္။ လူငယ္ဆုိေတာ့ အၾကမ္းလုပ္၍မရ စကားၾကမ္းနဲ႕ေျပာရင္ ရြဲ႕မည္စိုးရေသးတယ္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ဧကရီကပဲ ၀တ္စားဆင္ယင္ မႈကအစ ေနျပ၊ ထုိင္ျပ ၀တ္ျပစားျပရေသးတယ္။ ညီမက သူ႕ကို အတုမယူယူေအာင္ ေနျပ ေသးတယ္။ မိခင္က မွတ္ခ်က္ခ်တယ္။
““သူ႕အစ္မနဲ႕ေတာ့ ကြာပါ့ေနာ္”” ဖခင္ကေတာ့
““သူေနတတ္သလိုေနပါေစ အေမႀကီးရယ္””
(၃)
““ညီမေလးေရ (၇) နာရီထိုးၿပီ၊ စာၾကည့္ခန္း၀င္လို႕ရၿပီ”” အေျပးအလႊားနဲ႕ မူယာ၀င္ လာၿပီး ““ဟုတ္သားပဲ ေမ့ေနလိုက္တာ””
““ဆာလံ ဘယ္ေလာက္ေရာက္ၿပီလဲ ညီမေလးအလွည့္ေနာ္””
မူယာသည္ ဆာလံက်မ္း ““၂၃”” ေရာက္ၿပီဆုိတဲ့အၾကည့္နဲ႕ ဖြင့္ၿပီး သူမဖတ္ၿပီးတဲ့ အခါ
ဧကရီထြဋ္က ဆုေတာင္းေပးတယ္။ စာမက်က္ခင္ က်မ္းစာအခန္းႀကီး တစ္ခန္းဖတ္ၿပီး အစ္မ ဆုေတာင္းရင္ေတာင္း ဒါမွမဟုတ္ မူယာ ဆုေတာင္းတယ္ ၿပီးမွ လုပ္စရာရွိတဲ့စာမ်ားကို စလုပ္ၾကတယ္။ ဆုေတာင္းၿပီး၍ အာမင္ဟု ဆုိၿပီးၿပီးခ်င္း မူယာက
““မမေရ ကိုဆာယာရိပ္ကိုသိလား””
““ဆုေတာင္းတာ မနည္းဆံုးေအာင္ နားေထာင္ရတယ္ထင္တယ္။ ဘယ္ကတည္းက ေမးခ်င္ေနတာလဲမသိဘူး။ ဆာယာရိပ္က မမတို႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ေက်ာင္းေနဖက္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ မမနဲ႕ မခင္ပါဘူး””
““မမေရ မီးေလသူ႕ကို သိပ္သေဘာက်တာပဲ သိလား စတုိင္လ္မိုက္တယ္ေနာ္””
““ဘုရားသခင္ မူယာသေဘာက်တယ္ဟုတ္လား”” အံ့ၾသသြားေသာ မ်က္ႏွာထားနဲ႕ ညီမေလးကို ၾကည့္ေနမိတယ္။ ““အင္း … သေဘာက်တာ ဆန္းလားမမရဲ႕””
““ညီမေလးရယ္ စာက်က္မယ္ ကဲ စာအုပ္ထုတ္”” တုန္လႈပ္အံ့ၾသသြားေသာ ဧကရီ၏ အမူအယာကို ညီမမူယာ မသိေအာင္ ႀကိဳးစားထိန္းထားရတယ္။ အစ္မကို ႀကိဳက္ေနမွန္းသိရင္ ညီမေလးဘယ္လို ခံစားရမလဲ။
““မမသူငယ္ခ်င္းဆုိေတာ့ သူ႔အိမ္ကိုသိလား”” (အမယ္ေလး မူယာရယ္ စိတ္ညစ္ရပါ လား) ရင္ထဲမွာသာ ဧကရီ ေျပာျဖစ္တယ္။
““ဟင့္အင္း မသိဘူး ညီမေလး ဒီႏွစ္ ထူးခၽြန္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာေနာ္။ ကဲ ဒီည ဘယ္ဘာသာလဲ”” မူယာထြဋ္ စကားရွည္လာမည္စိုး၍ တျခားစကားလဲြေျပာင္းလိုက္ရတယ္။ အဲဒီညမွာ မူယာအား (၁၀ၚ၃၀) နာရီအထိပဲ စာျပႏိုင္ခဲ့တယ္။ ခါတုိင္းမွာ (၁၁ၚ၀၀) နာရီအထိ စာျပေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကည့္ရတာ မူယာလည္း စာထဲစိတ္မေရာက္သလိုပါပဲ။
ညီမေလးက ဆာယာကို ဘယ္မွာသြားေတြ႕သြားတာလဲ။ ဆာယာကို ညီမေလးနဲ႕ မျဖစ္ေစခ်င္။ ညီမေလးဘက္ကစၿပီး စိတ္၀င္စားရင္ျပႆနာပဲ။ ဒီႏွစ္လည္း စာထဲစိတ္မ၀င္ စားရင္ ဒုက္ၡေရာက္မွာ။ ဆာယာနဲ႕ စကားမေျပာခ်င္ပါဘူး ဆုိမွပဲ။ ဘယ္လုိေျပာရင္ ေကာင္းမ လဲ။ တစ္ညလံုးသူမ အိပ္ယာထဲလူးလိမ့္လ်က္ စိတ္ၿငိမ္သက္မႈမရရွိခဲ့ပါ။ ညီမေလး အျပစ္လား၊ ဆာယာက စလိုက္တဲ့အျပစ္လား၊ ဘယ္လုိ ဆက္စပ္မိၾကသလဲ ဆုိတာကို အစအနရွာရမွာပဲ သူမထထိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းေနမိေတာ့တယ္။ ဘာကို ခံစားရသလဲ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုလည္း မသိခဲ့။ ဆာယာကို ညီမေလးက စိတ္၀င္စားသြားလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ ညီမေလး ဘက္ကို ဆာယာစိတ္ပါသြားမွာ စိုးလို႔လား။ ဒါလည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ ငါ ဆာယာကိုမ်ား စိတ္၀င္စားေနၿပီလား။ ဒါမျဖစ္သင့္ဘူး … ဒါျဖစ္လုိ႔မရဘူး။
(၄)
ဒီေန႔ဧကရီရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေဆြမြန္ကမွာလို႔ သူ႔အိမ္ကို သြားရန္ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ အိမ္က သိပ္မေ၀းပါ။ ကားနဲ႕သြားရင္ ႏွစ္မွတ္တုိင္ေလာက္ပဲ စီးရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႕ ေျခက်င္ပဲ ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ လမ္းတစ္၀က္လည္းေရာက္ သူငယ္ခ်င္းအာကာနဲ႕ ေတြ႕လို႔ …
““ေဟ့ ဧကရီ အေတာ္ဘဲ မင္းဆီလာမလို႔ေလ””
““ဟာ အခုငါေဆြမြန္တုိ႔ အိမ္ခဏသြားမလို႔ ကိစ္ၥရွိလို႕လား””
““ေအးဟာ ငါမင္းကို အေခြလာပို႔မလုိ႔””
““ဘာအေခြလဲ သီခ်င္းေခြလား၊ နင့္သီခ်င္းအေခြ ထြက္တာလား မဟုတ္ပါဘူး””
““ငါ့ကို ဒီေလာက္အထင္မႀကီးပါနဲ႕၊ ဟိုေကာင္ေလ သူကေန ထူးအိမ္သင္သီခ်င္းကို သြင္းၿပီးဆုိထားတာ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ကြာ မင္းနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး သူ႔ခံစားရတဲ့ သီခ်င္းေတြ ေပါ့ဟာ”” အာကာလွမ္းေပးတဲ့ တိတ္ေခြကိုမျငင္းမိဘဲ ယူလိုက္မိတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘာမွ မေျပာရေသးခင္ အာကာက ခပ္သုတ္သုတ္သြားေလ၏။
ငါဘာျဖစ္သြားတာလဲ။ ဆာယာရယ္ မင္းရဲ႕ ၫိႈ႕ကြင္းထဲ ငါတုိးမ်ားတုိး၀င္မိၿပီလား မသိလုိက္ဘူး ငါဘာျဖစ္သြားလဲ။ အုိကြာ ႐ႈပ္တယ္။ နားေထာင္ၾကည့္လိုက္အံုးမယ္။ ေဆြမြန္အိမ္ေရာက္ေအာင္ ခပ္သြက္သြက္ ေလွ်ာက္ေလ၏။ ေဆြမြန္အိမ္တြင္ လုပ္စရာ ေျပာစရာရွိတာေတြ လုပ္ၿပီး နားၾကတယ္။ အဲဒီအေခြကိစ္ၥကိုလည္း ေဆြမြန္ကို ေျပာျပေတာ့ ေဆြမြန္က လက္ခုပ္တီးၿပီး။
““ေဟ့ေကာင္ မင္းရဲ႕ေကာင္းေလးက လိမ္ၼာသြားၿပီ မင္းသိလား၊ ဒါေပမယ့္ သူကလူဆုိးမွမဟုတ္တာ ၀တ္တာစားတာ ေနတာထုိင္တာ မင္းဘ၀င္မက်တာဘဲရွိတယ္ မဟုတ္လား””
““ေဆြမြန္ရယ္ နင္မသိတာရွိေသးတယ္ ငါ့ညီမေလးေလ””
““မူယာဘာျဖစ္လို႔လဲ”” ေဆြမြန္အား အေၾကာင္းစံုေျပာျပျဖစ္၏။ ဧကရီမွာလည္း ရင္ဖြင္ရမယ့္ လူဆုိလို႔ ေဆြမြန္ပဲရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္၊ အလုပ္အကိုင္လည္းအတူ ဆုိေတာ့ တုိင္ပင္လို႔ေကာင္း၊ ““ဒါဆုိ မူယာက တကယ္ခံစားရလို႔လား၊ ဒါေပမယ့္ ဒီေခတ္ ကေလးေတြက အေျပာင္းအလဲျမန္တယ္။ မင္းရဲ႕လူကို သူႀကိဳက္ခ်င္မွ ႀကိဳက္မွာေပါ့””
““ေတာ္ၿပီကြာ ဒီအေၾကာင္းေတြ မေျပာတာဘဲေကာင္းတယ္ ကဲ အခ်ိန္ၾကာၿပီ ငါလည္း ျပန္ေတာ့မယ္”” ““ေအးဟုတ္တယ္ မင္းလည္း သီခ်င္းသြား ခံစားလိုက္ပါအံုး။ ဒီမွာ
မဖြင့္ေစခ်င္ဘူးသိလား။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ဘာဘာညာညာ ေျပာစရာေတြပါလာမွာ စိုးလို႔ ေပါ့ ငါ့အိမ္ကလည္း ကက္စက္အေသးမရွိေတာ့ေနာ္””
တိတ္ေခြကိုကိုင္ၿပီး သူမထြက္လာသည္။ ေဆြမြန္က လွမ္းၿပီး ““အေခြထဲမွာ ဘာ သီခ်င္းပါလဲဆုိတာ ငါ့ကိုေပးနားေထာင္အံုးေနာ္။ မင္းရဲ႕ ကက္စက္နဲ႕ေလ ကက္စက္အႀကီးဆုိ သူမ်ားသိကုန္မွာေပါ့”” အိမ္အေပါက္၀ေရာက္ေနေသာ ဧကရီက ““လူေတြသိေလ ပိုေကာင္း ေလ”” ဆုိၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္။
(၅)
““ညီမေလး ဒီည မမေခါင္းကိုက္လို႔ ေစာေစာအိပ္မယ္ေနာ္””
““ဟုတ္””
ဧကရီသည္ တကယ္လည္း ေခါင္းကိုက္တယ္၊ တိတ္ေခြလည္း နားေထာင္ခ်င္လို႔ ကက္စက္ေခြကို ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြ တသီတတန္းႀကီး ဘယ္ကတည္းက ခ်စ္တာ၊ ဘယ္လိုခ်စ္မိတာ စံုလို႔ပါပဲ။ ၿပီးမွ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕သီခ်င္းေတြ ““ႏွလံုးသားက်မ္းစာ”” မွစၿပီး ခံစားေနရတဲ့ ခံစားခ်က္ေတးေတြ ၤနနူငညါ အျပည့္နဲ႕ ဆုိထားလို႔လားမသိဘူး နားေထာင္ရတာ အလိုလို က႐ုဏာသက္မိတယ္။ ဧကရီသည္ ဆာယာရိပ္ရဲ႕ ႐ုပ္ပံုေလးကို ျမင္ေယာင္လာတယ္။ ထူထဲတဲ့ မ်က္ခံုးႏွစ္ဘက္၊ ႏွာတံေပၚေပၚေလး ရီေ၀ေနတဲ့ မ်က္လံုးက နက္ေမွာင္ေနလ်က္ ႏႈတ္ခမ္းေတြက နီေရာင္သမ္းကာ ပါးကေဖာင္းေဖာင္းနဲ႕ ေယာက်ာ္းတစ္ဦး ရဲ႕ ႐ူပကာနဲ႕ ျပည့္စံုပါေပတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူ႕ကို မခ်စ္တာ သူ႔မွာ ဘာအျပစ္မွမရွိ။ မိဘတုိ႔၏စီးပြားကို သူဆက္ၿပီ လုပ္ေနရသူ ေခတ္ဆန္ေပမယ့္ ကေလကေခ်မဟုတ္။ မ်က္စိ ထဲမွာ ၾကည့္မရတာ အ၀တ္အစားေတြက တရားခံျဖစ္ေနတာပဲ။ ေခြထဲမွာ ေနာက္ဆံုးပါတာ တစ္ခု ( ) ေန႔မွာ ( ) ေနရာတြင္ ( ) အခ်ိန္မွာ ခဏစကားေျပာခြင့္ျပဳပါ”” ဆုိၿပီး အဆံုး သတ္ထားတယ္။ ဧကရီႏႈတ္မွ ““ႀကိဳးစားၾကည့္မယ္ေလ”” ဆုိၿပီး အဲဒီေန႔မွာ ဧကရီေရာက္ခဲ့ တယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အရာတစ္ခု ငါျဖစ္ခြင့္ျပဳလုိက္မိပါလား။
““ဧကရီ ဘာလို႔ကိုယ့္အခ်စ္ကို မယံုၾကည္တာလဲ””
““နင္က ငါယံုၾကည္ေလာက္ေအာင္ အေနအထိုင္မွမတတ္တာ၊ ဒါေပမယ့္ နင္ရဲ႕ ေျပာင္စပ္စပ္ ဘ႐ုတ္တတ္တဲ့ အမူအရာအက်င့္ေတြ ေျပာင္းလဲတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔မွာေပါ့ …””
““ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေအာင္ ခ်စ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပးပါ ဧကရီ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့အခ်စ္နဲ႕ ဧကရီခ်စ္လာမယ့္ေန႔အထိ ကိုယ္ေစာင့္မွာပါ။ ဧကရီမႏွစ္သက္တဲ့ အမူအက်င့္ေတြလည္း ကိုယ္ႀကိဳးစားၿပီး ေဖ်ာက္ဖ်က္မွာပါ”” ဆာယာေျပာသမွ်ကို ဧကရီက ၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေန တယ္။ ““ကဲ ေျပာလို႔ၿပီးၿပီလား””
““ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာခြင့္ျပဳပါအံုး၊ ဟိုတေန႔က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ လမ္းမွာေတြ႕ခဲ့တယ္”” ေကာင္မေလးဆုိတာနဲ႕ ဧကရီေခါင္းေထာင္လာတယ္။ မူယာမ်ားျဖစ္ မလားလို႔။
““သူ႕ကို ေကာင္ေလးေတြက လုိက္ေႏွာင့္ယွက္လို႔ ကိုယ္ကလည္း ၀င္ကူ ေျဖရွင္းေပးလိုက္တာပါပဲ၊ အဲဒီမွာ မိတ္ေဆြျဖစ္သြားတယ္၊ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူေလးပဲ ဧကရီတို႔ အိမ္နားကလားမသိဘူး””
““ဆာယာနဲ႕ သူခင္သြားေသးလား””
““အင္း နာမည္ပဲ ေျပာျဖစ္သြားတာပါ၊ သြက္သြက္ကေလးပဲ၊ ေနာက္ပိုင္း မေတြ႕ေတာ့ ပါဘူး”” ဧကရီဘာမွ ၀င္မေျပာေတာ့ပါ။
““ကိုယ္ေက်ာင္းၿပီးရင္ လက္ထပ္ခြင့္ေပးမွာလား ဧကရီ””
““လက္ထပ္ဘို႔ မေျပာပါနဲ႕အံုး၊ ဒို႔ဆီက ဘာအေျဖမွ မရေသးဘဲနဲ႕””
““ေသခ်ာတာတစ္ခုရွိတယ္ ဧကရီ ဒါက ကိုယ့္ရဲ႕ မင္းအေပၚထားတဲ့ အခ်စ္နဲ႕သစ္ၥာ ဟာ ကိုယ့္ကိုမျငင္းႏိုင္ေအာင္ ေနျပသြားမယ္။ ကိုယ္ယံုထားတယ္။ ဧကရီကိုေရာ ကိုယ့္ရဲ႕ သစ္ၥာတရားကိုပါ ေပ်ာက္ပ်က္မသြားဘူးဆုိတာပဲ””
““ကဲ ေျပာလို႔ၿပီးရင္း ဒို႔ကို သြားခြင့္ျပဳပါ”” ႔ႊ႕ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားတစ္ဦး အေနနဲ႕ ခ်စ္သူရွာမယ္ဆုိရင္ ရဖို႔လြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ဧကရီအေပၚထားတဲ့အခ်စ္ က ယံုၾကည္ေလာက္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႕ အသင္းေတာ္ခ်င္း တူတာလည္းမဟုတ္။ ေမဂ်ာခ်င္း တူတာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႕ ဆံုခဲ့ၾကတာ အံ့ၾသစရာေတာ့ ေကာင္းသား။ အုိ … ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္ပဲ …။
(၆)
မူယာတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ႔ႊ႕ ေက်ာင္း၀င္းထဲသြားၿပီး ဆာယာရိပ္ကို သြားရွာၾက တယ္။ စကားေတြအမ်ားႀကီး ေျပာၾကတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေတြဆုိေတာ့ ဆာယာ ဘာမွမေျပာဘဲ ေနလိုက္တယ္။ မူယာက ဆာယာအား ““ခ်စ္သူရွိလား”” လို႔ ေမးလုိက္ေတာ့ ““ေက်ာင္းၿပီးရင္ လက္ထပ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္”” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာ ကေလးမ တစ္စုဟာ ၿငိမ္သြားသည္။ စကားစျမည္ေျပာရင္း စာငွက္တစ္သိုက္ ျပန္ထြက္လာတယ္။ ဆာယာေခါင္း႐ႈပ္သြားတာပဲ။ ေနာက္ပိုင္း ေပၚမလာေတာ့ နားၿငီးသက္သာသြားတယ္။ ဆာယာ သည္ ဧကရီထံခြင့္ေတာင္းၿပီး အိမ္အလည္လာခ်င္ေၾကာင္း ဆုိလာသည္။ ဧကရီက ခြင့္မျပဳ ေပ။ ဒါေပမယ့္ ဆာယာရဲ႕အခ်စ္ကို လက္ခံဘို႔ သူမဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ။ မူယာ၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ခဏေမ့ထားလိုက္တယ္။ ဆာယာသည္ အ၀တ္အစားအမူအရာ အေျပာအဆို သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲလာတာကို ျမင္ရတယ္။
ဧကရီသည္ သူလိုလားေသာစံႏႈန္း သူေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာပံုစံ ဆာယာရိပ္၌ ျပည့္စံုလာဖို႔ အခ်ိန္နီးလာၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဧကရီရင္ခုန္ေနမိတယ္။ ဆာယာရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း ျပည့္စံုလာေတာ့မွာပါ …။
(၇)
““ညီမေလး စာက်က္ခ်ိန္တန္ၿပီ””
““မမ ဒီည မီးစာမက်က္ခ်င္ေတာ့ဘူး””
““ညီမေလးရယ္ စာေမးပဲြက နီးေနၿပီေလ လာ လိမ္ၼာပါတယ္ကေလးရယ္”” မူယာရဲ႕ အမူအရာဟာ သိပ္မဟန္ပါ ေလးလံထုိင္းမႈိင္းေနသလို ခံစားရတယ္။ သူမကို ေမးၾကည့္ရမယ္။
““ကဲ ဒီည သုတ္ၱံက်မ္းေရာက္ၿပီေနာ္”” ႏွစ္ေယာက္သား က်မ္းစာဖတ္ၿပီး ဧကရီက ဆုေတာင္းသည္။ ဆုေတာင္းၿပီးၿပီးခ်င္း မူယာက ““မမ ရည္းစားရွိလား””
““ထူးဆန္းပါလား ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီမေလးရယ္ စာက အေရးႀကီးတယ္””
““မဟုတ္ဘူးမမရဲ႕ တကယ္လို႔ မမခ်စ္သူရွိရင္ မဂၤလာေဆာင္မွာေပါ့ေနာ္ ေဆာင္ၿပီး ရင္ ေယာက်ာ္းနဲ႕လုိက္သြားရင္ မီးတစ္ေယာက္တည္း အိမ္မွာ ေနခဲ့ရမွာေပါ့””
ညီမေလးရယ္ ဒါက အေ၀းႀကီးမွာ ရွိေသးတယ္။ မစဥ္းစားနဲ႕အံုးေနာ္၊ ကဲ ဒီည (ႀငသ) က်က္ရမယ္ေနာ္”” ကေလးဆန္ဆန္ဘာမွ မသိသလိုမ်ဳိးပံုစံနဲ႕ မမနဲ႕ဆာယာခ်စ္သြား ၿပီဆုိတဲ့အသိက သူ႕ရင္ကို ႐ိုက္ခတ္သြားတယ္။ ဧကရီရဲ႕ဒုိင္ယာရီ တိတ္ေခြေတြ မူယာေတြ႕ ထားခဲ့လို႔ပါပဲ။ ကေလးလိုေနခဲ့တဲ့ အမူအရာေတြကို ေနာင္တရမိတယ္။ ““ေၾသာ္ ကိုဆာယာ ႏွစ္သက္တဲ့ပံုစံက မမတို႔လို အိေျႏၵရွိရွိ ယဥ္ေက်းတဲ့ ျမန္မာဆန္ဆန္ ေက်ာင္းဆရာမေလး ပါလား”” ““ငါလည္း မမလိုေနဖို႔ ႀကိဳးစားရမယ္””
မူယာ၏ အာ႐ံုထဲမွာ မမရဲ႕ ယဥ္ယဥ္ေလးလွတဲ့ ပံုစံေလးကို ျမင္ေယာင္လာတယ္။ ဆံပင္႐ွည္႐ွည္နဲ႔ ၾကက္သေရရွိတဲ့မမ။ ကို္ဆာယာရဲ႕ ေရြးခ်ယ္တတ္မႈကို မူယာ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။
အဲဒီညမွာ မမနဲ႔ ကိုဆာယာရဲ႕ပံုရိပ္ေတြက သူ႔ကို လႊမ္းမိုးေနခဲ့တယ္။ စာဆက္က်က္ ၍ မရေတာ့ပါ။ မမက သူ႔ကို မုန္႔နဲ႔ေကာ္ဖီ ယူလာေပးတယ္။ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး စာၾကည့္ေပးတယ္။ မမဟာ သူမရဲ႕ ““စံ”” သူမရဲ႕ ဓံနမသဓ ဆိုတာ တစ္ေန႔တျခား ေတြးေတြးမိလာတယ္။
မမေျပာေနတဲ့ စကားကို နားထဲ ၾကားေယာင္လာတယ္။
““ညီမေလး လူဆိုတာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရတယ္။ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေအာင္လုပ္၊ ဆရာ၀န္ျဖစ္ရမယ္လို႔ ရည္ရြယ္ရင္ ဆရာ၀န္ျဖစ္ေအာင္လုပ္၊ အင္ဂ်င္နီယာဆိုလည္း အင္ဂ်င္နီယာေပါ့။ ရည္ရြယ္ခ်က္ မတိမ္းေစာင္းရဘူး။ ဒီထက္ျမင့္ ေအာင္ ႀကိဳးစားလို႔ရရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့””
မမေရ ေက်းဇူးပါပဲ။ မမရဲ႕ သြန္သင္မႈ၊ ေနထိုင္မႈေတြဟာ မူယာအတြက္ အတုယူစရာေကာင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆယ္တန္းကို ဓီဓ မ်ားမ်ားနဲ႔ ေအာင္ျမင္ဘို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
(၈)
သစ္ၥာရွိရွိ၊ ယံုၾကည္မႈ အျပည့္နဲ႔ ေစာင့္ဆိုင္းရင္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အရာ အမွန္ရမယ္ ဆိုတာ ဆာယာရိပ္ ယံုလိုက္ပါၿပီ။ ယာကုပ္ေတာင္မွ ရာေခလကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဘို႔ (၁၄)ႏွစ္ ေတာင္ ေစာင့္စားခဲ့ရတာ။ ဆာယာရိပ္ကေရာ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ ေစာင့္လိုက္ရလဲဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးခြန္းထုတ္မိသူ ဆာယာရိပ္-
““ဧကရီ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကိုယ္လိုအပ္ေနတဲ့ မင္းရဲ႕အခ်စ္ကို မင္းေပးႏိုင္ခဲ့ လို႔ေပါ့””
““မဟုတ္ပါဘူး ဆာယာ သစ္ၥာရွိရွိနဲ႔ တျခားသူထံ အခ်စ္ေျပာင္းမသြားလို႔ ဧကရီကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရသြားတာပါ””
ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ ၾကည္ႏူးမႈသည္ ၾကည္လင္ေသာ မိုးေကာင္းကင္ေအာက္က ေျပးလႊားေနတဲ့ တိမ္လႊာေတြေတာင္ အားက်ေနေသးတယ္။ ပန္းကေလးေတြကလည္း ၿပံဳး႐ႊင္ လွ်က္-
သုိ႔ေသာ္လည္း သံေ၀ဂရေသာ တစ္စံုတစ္ဦး၏ႏွလံုးသားမွာ တစ္စံုတစ္ရာကို တိတ္တဆိတ္ ခံစားေနရတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေက်နပ္လိုက္မိတဲ့ အရာကိုေတာ့ ရရွိသြားခဲ့ပါတယ္။
ေမသစၥာ (ထား၀ယ္)
