တစ်ခါက အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ အင်ဒီယားနားပြည်နယ်၊ အင်ဒီယာနား ပိုလစ်မြို့ကလေးမှာ နာမည်ကြီးအဆိုတော် အဲလ်ဗစ်ပရက်စလေ (Elvis Presley)၏ စတိတ်ရိုးပွဲတစ်ပွဲ ရုံသွင်း ပြသနေပါသည်။ ပွဲလုံခြုံရေးအတွက် ပြည်နယ်ရဲအရာရှိတစ်ဦးက တာဝန်ယူရလေသည်။
“အင်း အိပ်ငိုက်နေလို့မဖြစ်ဘူး။ စတိတ်ခုံနောက်ဖက်လျှောက်လိုက်ဦးမှ။ ” ပြောပြောဆိုဆို စတိတ်ခုံနောက်ဖက်ထွက်သွားလေ သည်။ ဟိုဘက်လည်းရောက်ရော မိုးကာအင်္ကျီ ခပ်နွမ်းနွမ်းဝတ်ထားကာ ရှူးဖိနပ်ခပ်ညံ့ညံ့စီးထားသူတစ်ဦးကိုတွေ့ရသည်။ သူရောက် လာသည်ကိုပင်မမြင်ယောင်ပြုကာ ထိုလူသည် စတိတ်ခုံ နောက်ဖက်မှာ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် သွားလာ နေသည်။
“သည်လူကိုကြည့်ရတာ မသင်္ကာဘူး။ ဆွဲထုတ်ပစ်မှ။”
တစ်ကိုယ်တည်းပြောရင်း အသွား၊ မိတ်ဆွေတစ်ဦးက နောက်မှလှမ်းဆွဲထားလေသည်။ ထိုမိတ်ဆွေက
“အဲသည်လူက သည်ပွဲမန်နေဂျာ ဗိုလ်မှူးကြီး ပတ်ကားဗျ။”
လူတစ်ယောက်၏ မြင်သာထင်သာသည့် အပေါ်ယံသဘောကိုကြည့်ကာ သူ့ကို အမြင်မှားအထင်မှားရခြင်းအတွက် ရဲအရာရှိကြီး အတော်တုန်လှုပ်သွားမိလေသည်။
သင်ခန်းစာလည်း တစ်ပွေ့တစ်ပိုက် ရလိုက်လေသည်။
ဥပဒေသကသင့်အတွင်းစိတ်ကအလိုလိုထိုး ထွက်လာသောထင်မြင်ချက် (သို့မဟုတ်) စိတ်ကူးစိတ်သန်းသည် အမြဲတန်းမှန်သည် ဟု ဘယ်သောအခါမှ မမှတ်ယူပါလေနှင့်။
တစ်နေ့ကအပြင်ထွက်ရင်း လမ်းကြုံ တာနှင့် မန်္တလေးမြို့၏နာမည်ကြီးစတိုးဆိုင် တစ်ခုထဲသို့ဝင်ခဲ့မိပါသည်။ ဆိုင်ထဲလှမ်းဝင် လိုက်သည်နှင့် ဧည့်ကြိုမိန်းကလေးကဖြတ်ကနဲ ဆို ကျွန်တော့်ခြေထောက်ကို ငုံ့ကြည့်ပါသည်။ ကျွန်တော်လည်း “ငါ ဖိနပ်မှား စီးလာမိသလား” ဟုပြန်ငုံ့ကြည့် မိပါ သည်။ မှန်တာပဲ။ ကတီပါ ဖိနပ်အမဲရောင် စီးလာတာပါ။
သည်အကြောင်း စကားစပ်မိ၍ မိတ်ဆွေတစ်ဦးကိုပြောပြတော့ သူက
“အဲဒါ ခင်ဗျား သူတို့စတိုးဆိုင်ကနေ ဝယ်နိုင်မဲ့လူ ဟုတ်မဟုတ် စီးလာတဲ့ဖိနပ်ကြည့် ပြီးအကဲခပ်တာဗျ”။
တော်ပါသေးသည်။ ထိုနေ့က အဝတ် အစား သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်သွားမိလို့။ “မဟုတ် ရင် ငါ့ကိုဘယ်သူကမှာ ဘာဝယ်မှာလဲရှင်လို့ မေးမှာမဟုတ်ဘူး”။
နောက်ဥပဒေသတစ်ခုက လူတစ်ဦး မှာပထမအဦးဆုံးတွေ့လိုက်ရသည့် ထင်သာ မြင်သာသောအချက်တစ်ခုသည် ထိုလူစင်စစ်၊ လုံးလုံးလျားလျား မဟုတ်ပါ။
ထို့ကြောင့် ကျိုးကြောင်းမသိရသေးမီ ကြိုတင်မဆုံးဖြတ်ပါနှင့်။ သင့်စိတ်တွင်အဦးဆုံး ဝင်ရောက်လာသည့်ထင်မြင်ချက်သည် အကန့် အသတ်ရှိပါသည်။
အမြင်ကျဉ်းမြောင်းနေတတ် ပါသည်။ အထင်အမြင် အများကြီးလွဲမှားနေ တတ်ပါသည်။ စိတ်ကစဉ့်ကလျားဖြစ်နေသူ များသာ အသေအချာမသိဘဲ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ချလေ့ရှိပါသည်။
သင့် အာဃာတ၊ အစွဲအလမ်း၊ စိုးရိမ် မှုနှင့် ဘက်လိုက်ခွဲခြားတတ်သော အလေ့အထများကိုကြည့်ကာ“သင့်အလုပ် အောင်မြင်မယ်။ မအောင်မြင်ဘူး” ဟု ခန့်မှန်းနိုင်ပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် လူဆိုသည်မှာ ကိုယ် ရွေးမြင်သည့် မြင်ကွင်းအတိုင်း လူတွေကို တွေ့ ရလေ့ရှိသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအလေ့ အထသည် သင့်အလုပ်အောင်မြင်ခြင်း ဆုံးရှုံး ခြင်းကို ဖြစ်စေပါသည်။
ယေရှုကိုယ်တော်သည် လူတစ်ဦး၏ ““လူမျိုးဘာသာ””၊ ““အမျိုးသမီးအမျိုးသား””၊ ““ဆင်းရဲချမ်းသာ””၊ (သို့မဟုတ် ) မြင်သာထင်သာသည့် အပေါ်ယံသဘော
တစ်ခုကြောင့် ခွဲခြားဘက်လိုက်ခြင်း ဘယ်သော အခါမှပြုတော်မမူပါ။ ““တံငါသည်များနှင့် စကား လက်ဆုံ ကျရမည် လား။”” ““လူတိုင်းက မျိုးမစစ်သူ၊ သစ်္စာဖေါက်သူဟု သတ်မှတ်ထား သောအခွန်ခံသူတို့နှင့် ညစာသုံးဆောင်ရမည် လား။”” ““လူရာသွင်းခြင်းမခံရသည့်ပြည့် တန်ဆာများကို စကားစမည်ပြော ရမည်လား””။ မည်သူနှင့်မဆို
ကိုယ်တော်ရှင်စိတ်သက်တောင့် သက်သာ ရှိတော်မူပါသည်။ ကိုယ်တော်ရှင် အတွက် ကျားယ မ မရှိပါ။ ဆင်းရဲချမ်းသာမရှိ ပါ။ မဲသူ ဖြူသူ မရှိပါ။
ငုပ်နေမြှုပ်နေသေးသော်လည်း သက်ဝင်ထက်မြက်လာနိုင်သည့် အရည်အသွေးများ လူတစ်ဦးစီတိုင်းမှာ ရှိနေကြောင်း ယေရှုရှင်သိ တော်မူပါသည်။ ထိုအချက်ကြောင့်
ကိုယ်တော် သည် လူတစ်ဦးကိုတန်ဖိုးထားပါသည်။ လူတစ် ဦးဟာ အတိတ်မှာဘာဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ ထိုသူကို လူ့ စာရင်းမှာ ဖယ်ရှားပစ်တော်မမူပါ။ လူ့အသွေး အသားမပါဘဲ၊
မယ်တော်၏ကညာစင်အဖြစ် မပျက်ဘဲ၊ ဘုရားတန်ခိုးတော်နှင့် မိမိမယ်တော် ၏ဝမ်းကြာသိုက်မှာ ပဋိသန္ဓေစွဲယူကာ ကြွလာ တော်မူခဲ့သောအရှင်မြတ်သည် လူတို့၏ အမျိုးမျိုးသော အထင်အမြင်ကို ခံတော်မူခဲ့ရပါသည်။ ထိုအထင်အမြင်စွဲထင်ချက်များကို ယေရှုရှင် ကျော်ဖြတ်တော်မူခဲ့ပါသည်။ နိမ်ကျသည့်လူမျိုးဟု သတ်မှတ်ထားသည့် ရှမာရိလူတို့ကို ဂျူးလူမျိုးတို့ကအဖက် လုပ်စကားမပြောကြသော်လည်း၊ ယေရှုရှင် သူတို့ကိုဖေါ်ရွေစွာစကားပြောတော်မူခဲ့ပါသည်။ ရေတွင်းမှာ ရေခပ်ဖို့လာသောအပြစ်သည်ရှမာရိ အမျိုးသမီးနှင့် ကိုယ်တော်ရှင် စကားလက်ဆုံ ကျရုံတင်မကဘဲ သူမဘဝကိုအပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲစေခဲ့ပါသည်။ သည်အချက်ကို တပည့်ကြီးရှင်ပေတရုက “ဘုရားသခင်သည် မျက်နှာမလိုက်ကြောင်းကို ငါအမှန်တကယ် သိမြင်ရပြီ”ဟု သက်သေခံခဲ့ဖူးလေသည်။(တမန်တော်ဝတ်္ထု ၁၀း၃၄)
လူတစ်ဦးထံမှ ထင်သာမြင်သာသော အချက်ကို ထိုလူပုဂ်္ဂိုလ်ထက်ကျွန်တော်တို့ ပိုပြီး စောသိနိုင်တာကြောင့် ကျွန်တော်တို့ဘက် လိုက် ခွဲခြားနေကြခြင်းဖြစ်ပါသည်။
သတင်းပို့ချက် များနှင့် ရစ်ပတ်နှောင်ဖွဲ့နေသော ပတ်ဝန်းကျင် မှာမှန်မှန်ကန်ကန်မြင်နိုင်ဖို့ အရေးကြီးပါသည်။ လူတိုင်းကို လူတစ်ယောက်အနေနှင့် တူညီသောလက်ခံမှုကိုပေးကြဖို့ အရေးကြီးလှ ပါသည်။ လူတစ်ဦးစီ ရသင့်ရထိုက် သည့်လေးစား မှုကို တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပေးနိုင်ရပါ မည်။
ကျွန်တော်တို့သည် ဘုန်းဂုဏ်တော် ရှင်ယေရှုခရစ်တော်၌ ယုံကြည်သူများဖြစ်ကြ သောကြောင့် အဆင့်အတန်းခွဲခြားခြင်း မရှိဖို့ လိုပါသည်။
မာကု (ဒဿန)
