-
အျမဲ ထာဝစဥ္ လက္ခံသည္
အဲန္ဂ်ီသည္ သူမ၏ပညာေရးအတြက္ ေလ့လာသင္ယူရာ၌ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အလြန္ႀကိဳးစား ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ အဆင့္ျမင့္အေျခခံမူလတန္းေက်ာင္းမွ ႏႈတ္ထြက္ၿပီး သာမန္ေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ႔ရသည္။ စကၤာပူႏိုင္ငံ၏ပညာေရးေလာကသည္ အလြန္ အၿပိဳင္အဆိုင္မ်ားၿပီး “အဆင့္ျမင့္ေက်ာင္းေကာင္း” မ်ားသည္ လူတစ္ဦး၏ ေရွ႕အလားအလာ ေကာင္းေစရန္ ပံ႔ပိုးေပးသည္ဟု ခံယူသည့္ ေခတ္တြင္္
အဲန္ဂ်ီ ၏အျဖစ္သည္ ဆံုးရႈံးမႈႀကီးတစ္ခုဟု အမ်ားက ျမင္ၾကသည္။
အဲန္ဂ်ီ၏ မိဘမ်ားလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသလို
အဲန္ဂ်ီ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူမကို အဆင့္နိမ့္လိုက္သည္ဟု ခံစားမိသည္။ ၉ ႏွစ္အရြယ္ရိွ ေက်ာင္းသူေလးသည္ ေက်ာင္းသစ္တြင္ တက္ေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ သာမန္ အဆင့္သာရွိေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္အတူ စာသင္ၾကားရသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ “ေမေမ၊ ကၽြန္မ ဒီအတန္းနဲ႔ပဲ သင့္ေတာ္တယ္။… “ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတို႔ကၽြန္မကို လက္ခံလိုက္ၿပီ” ဟုသူမက ေျပာသည္။ […]...
-
သင္၏ေလွမ်ားကိုယူေဆာင္ခဲ့ပါ
၂၀၁၇ ခုႏွစ္တြင္ အေ႐ွ႕ပိုင္းတကၠဆက္ျပည္နယ္၌ ဟာရီကိန္းမုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေရလႊမ္းမိုးျခင္း ကပ္ဆိုက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ျပင္းထန္စြာရြာသြန္းေသာ မိုးေၾကာင့္ေရႀကီးၿပီး ေထာင္ႏွင့္ခ်ီေသာ ျပည္သူလူထုတို႔မွာ အိမ္ထဲတြင္ ပိတ္မိၾကသည္။ ပိတ္မိေနသူ တို႔အား ကယ္ဆယ္ရန္ အျခားေသာျပည္နယ္မ်ားမွ တာဝန္သိျပည္သူမ်ားက မိမိတို႔၏ ေလွမ်ားကို ယူေဆာင္လာၾကၿပီး “တကၠဆက္ ေရတပ္ဖြဲ႔” ကို ဝိုင္းဝန္ကူညီခဲ့ၾကသည္။ ရဲရင့္၍ေစတနာစိတ္ျပင္းျပေသာ ထိုအမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားသည္ အျခားသူမ်ားကို ကူညီႏိုင္စြမ္းရွိသေလာက္ ကူညီေပးရန္ ခြန္အားေပး ႏႈိးေဆာ္သည့္ သုတၱံက်မ္း ၃း၂၇ ကို သတိရမိသည္။ ထုိသူတို႔သည္ အျခားသူမ်ား ဒုကၡေရာက္ေနသည့္ကာလ မိမိတို႔၏ေလွမ်ားယူေဆာင္လာကာ ကူညီေပးႏိုင္စြမ္း႐ွိသည္။ ထိုကဲ့သို႔ အစြမ္းရွိသည့္အတိုင္း သူတို႔ အမွန္တကယ္ ကူညီခဲ့ၾကသည္။ အမ်ားအတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးရွိမည္ဆိုပါက သူတို႔တြင္ရွိသည့္ အရင္းအျမစ္ရွိသမွ်ကို စိုက္ထုတ္၍ စိတ္အားထက္သန္စြာ ကူညီၾကသည္။ အေရးေပၚအကူအညီေပးရန္ […]...
-
နစ္ဝင္ေသာဆူး
ကၽြန္ေတာ့္လက္ညိႇဳးကို ဆူးစူး၍ ေသြးထြက္ေလ၏။
ကၽြန္ေတာ္ စူး႐ွစြာ ေအာ္လိုက္ၿပီး ညည္းညဴလ်က္ ႐ုတ္တရက္ လက္ကို ႐ုပ္လိုက္သည္။ အံ့ၾသစရာ မဟုတ္ပါ။ ဆူးႏွင့္ျပည့္ ေနေသာခ်ံဳပုတ္ကို ဥယ်ာဥ္ျခံေျမသံုး လက္အိတ္ကို မသံုးဘဲ အလုပ္လုပ္မိျခင္းေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ ဆူးစူးျခင္းျဖစ္သည္။ ဆူးစူးေသာအနာက ပို၍ဆိုးလာၿပီး ေသြးလည္း ထြက္လာသည္။ သတိထားရေတာ့မည္။ ပတ္တီး႐ွာေနစဥ္
ကၽြန္ေတာ္ ကယ္တင္ရွင္အေၾကာင္းကို အမွတ္မထင္ သတိရ ေတြးမိသည္။ စစ္သူရဲတို႔သည္ ဆူးပင္ႏွင့္ရက္ေသာ ဦးရစ္ကို သခင္ေယ႐ႈ၏ေခါင္းေပၚသို႔ အတင္းအဓမၼ ေဆာင္းေစသည္ (ေယာ ၁၉း၁-၃)။ ဆူးတစ္ေခ်ာင္းက ဤမွ်နာက်င္မႈကို ခံစားရေစပါက ထိုဆူးဦးရစ္တစ္ခုလံုးေၾကာင့္ မည္မွ်နာက်င္ လိမ့္မည္နည္း။ ထိုနာက်င္မႈက ခႏၶာကိုယ္၏အစိတ္အပိုင္း တစ္ေနရာမွ်သာ။ ထိုမွ်မက ေက်ာေပၚသို႔ ၾကာပြတ္ႏွင့္ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္း၊ လက္ေျခမ်ားကို သံခၽြန္ျဖင့္႐ိုက္ျခင္း၊ နံေဘးသို႔ […]...
-
ဆုေတာင္းျခင္းႏွင့္ ေမာ္တာလႊစက္
ကၽြန္မအေဒၚ၏ရဲရင့္ျပတ္သားမာေၾကာေသာ စိတ္ဓာတ္ကို
ကၽြန္မေလးစားသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္လည္း
ကၽြန္မစိတ္ပူရသည္။ စိတ္ပူရသည့္အေၾကာင္းမွာ “အိမ္က သစ္ၾကားပင္ႀကီးကို မေန႔က ငါခုတ္ပစ္လိုက္ၿပီ” ဟု ပို႔လိုက္ေသာ အီးေမးလ္စာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သင္သိထားရမည္မွာ ေမာ္တာလႊစက္ကိုင္ေဆာင္သူ
ကၽြန္မ၏အေဒၚသည္ အသက္ ၇၆ ႏွစ္အရြယ္ပါ။ ထိုအပင္သည္ သူမ၏ကားဂုိေဒါင္အေနာက္ဘက္တြင္ ရွိၿပီး အပင္၏အျမစ္မ်ားက ကြန္ကရစ္သားကို ထိုးဆြေန၍ တျဖည္းျဖည္း ပ်က္စီးလာမည္ကို သူသိေနသည္။ သို႔ေသာ္ “ငါဒီေမာ္တာလႊစက္နဲ႔ မခုတ္လွဲခင္ အျမဲဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ အစျပဳခဲ့တယ္” ဟုသူမက ေျပာသည္။ ဣသေရလလူတို႔ ဗာဗုလုန္သို႔ ဖမ္းသြားျခင္းခံရစဥ္ က ေနဟမိသည္ ပါးရွားဘုရင္၏ဖလားေတာ္၀န္အျဖစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနၿပီး၊ ေယ႐ု႐ွလင္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္သြား ေသာ သူမ်ား၏သတင္းကို သူၾကားသိခဲ့ရသည္။ လုပ္ေဆာင္စရာ အလုပ္အခ်ိဳ႕ ရွိေသးသည္။ “ေယ႐ု႐ွလင္ ၿမိဳ႕႐ုိးသည္ […]...
-
ေၾကာက္မက္ဖြယ္အရာမ်ားႏွင့္ လွပေသာအရာမ်ား
ေၾကာက္လန္႔ျခင္းက ကၽြန္မတို႔ကို ခဲေတာင့္သြားေစသည္။ အတိတ္က မိမိကို နာက်င္ေစ ခဲ့ေသာအရာမ်ား၊ ေနာက္တစ္ဖန္ အလြယ္တကူ ထပ္မံ၍ ျဖစ္ေပၚခံစားရေစႏိုင္သည့္ ကိစၥမ်ား စသည္ျဖင့္
ေၾကာက္လန္႔စရာမ်ားကို ကၽြန္မတို႔သိသည္။ ထုိ႔
ေၾကာင့္ တစ္ခါ တစ္ရံ ကၽြန္မတို႔သည္ ေခ်ာင္ပိတ္မိသကဲ့သို႔ ေနာက္လည္း မဆုတ္သာ၊
ေၾကာက္စိတ္
ေၾကာင့္ ေ႐ွ႕တိုးရန္လည္းခက္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ထိုသို႔ ထိခိုက္ နာက်င္မႈ ထပ္မံျဖစ္လာပါက ကၽြန္မ မေျဖရွင္းတတ္ပါ။ ကၽြန္မသည္ ပါးနပ္မႈလည္းမရွိ၊ ခြန္အားလည္း မျပည့္ဝ၊ သတၱိလည္း အလံုအေလာက္ မရွိပါ။ ဤတြင္ စာေရးဆရာႀကီး ဖရက္ဒရစ္ ဘုခ်္နာ၏ ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ကို ညင္သာေသာေလသံျဖင့္ ေဖာ္ျပေရးသားထားသည့္စာသားမ်ားက ကၽြန္မကို ညႇိဳ႕ယူ ဖမ္းစားသည္။ “ဤကမာၻႀကီး၌
ေၾကာက္မက္ဖြယ္အရာမ်ားႏွင့္ လွပေသာအရာမ်ားသည္ ေရာႁပြန္းျဖစ္ေပၚလ်က္ ရွိသည္။
ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း […]...
-
သူ႔အား ဦးစြာ ယံုၾကည္ကိုးစားပါ
“မလႊတ္လိုက္နဲ႔ေဖေဖ”
“မလႊတ္ပါဘူးကြာ။ ေဖေဖကိုင္ထားပါတယ္။ ေဖေဖ ကတိေပးပါတယ္။” ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္က ေရကို အလြန္ေၾကာက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အေဖက ကၽြန္ေတာ္ ေရကူးတတ္ေစခ်င္သည္။ သို႔ႏွင့္ အေဖက သူတစ္ဦးတည္းကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ အားကိုးႏုိင္သည့္ ေနရာ – ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းျမဳပ္သည့္ ေရနက္ပိုင္းသို႔ ေခၚသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေၾကာေလွ်ာ့နည္း၊ ကိုယ္ေဖာ႔နည္းတို႔ကို သင္ေပးသည္။ ထိုအျခင္းအရာသည္ ေရကူးနည္း တစ္ခုတည္း ကိုသာ သင္ေပးျခင္းမဟုတ္ဘဲ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚ ယံုၾကည္ကိုးစားျခင္းကိုလည္း သင္ၾကားေပးသည္။ ေဖေဖသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အလြန္ခ်စ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ထိခိုက္ နာက်င္ေစရန္ မရည္ရြယ္ေသာ္လည္း ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ္ အမွန္ပင္ ေၾကာက္ရြံ႕မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အေဖ့လည္ပင္း ကို တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ေသာအခါ သူက ဘာမွမျဖစ္ ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္စိတ္ခ်မႈရွိေအာင္ […]...
-
တိရစာၦန္မ်ားကုိ ေမးပါ
ကၽြန္မတို႔၏ေျမးေလးမ်ားသည္ ကယ္ဆယ္ထားေသာ လင္းယုန္ေခါင္းျဖဴကို အနီးကပ္ ၾကည့္ရႈၾကရသျဖင့္ ေပ်ာ္ေနၾကသည္။ သူတို႔သည္ ထိုငွက္ကို ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္ ၾကည့္ခြင့္လည္း ရသည္။တိရစာၦန္ဥယ်ာဥ္မွ လုပ္အားေပးလူငယ္တစ္ဦးက အင္အား ျပည့္ဝေသာ ထိုငွက္ကို သူ႔လက္ေမာင္းေပၚတြင္ နားခိုင္းေစၿပီး ထိုငွက္အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနစဥ္
ကၽြန္မသတိထားမိသည္မွာ ထိုငွက္သည္ အေတာင္ပံကို ျဖန္႔က်က္လွ်င္ ၆ ေပခြဲခန္႔ စန္႔ထြက္သြား ေသာ္လည္း သူ၏အ႐ုိးမ်ားသည္ အေခါင္းမ်ားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ၎၏ခႏၶာကိုယ္ အေလးခ်ိန္သည္ ၈ ေပါင္ ခန္႔သာရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အလြန္ခန္႔ညားေသာ လင္းယုန္ငွက္သည္ ေရကန္အထက္ပ်ံဝဲရင္း ႐ုတ္တရက္ တစ္ဟုန္ထိုးေအာက္သို႔ ထိုးဆင္းကာ သားေကာင္ကို သူ၏ေျခသည္းျဖင့္ ကုတ္ယူ ဖမ္းစားႏိုင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း
ကၽြန္မအမွတ္ရမိသည္။
ကၽြန္မအမွတ္ရသည့္ ေနာက္ထပ္ငွက္တစ္မ်ိဳးမွာ ေျခတံေငါေငါႏွင့္ အျပာေရာင္ ငဟစ္ငွက္ ျဖစ္ၿပီး ထိုငွက္သည္ ေရကန္စပ္တြင္ မလႈပ္မရွား […]...
